Zameldowanie i wymeldowanie jest w Polsce obowiązkiem administracyjnym. Nie jest ściśle związane z miejscem zamieszkania – choć często adres zameldowania jest z nim tożsamy. Po narodzinach dziecka jest ono z urzędu zameldowane w miejscu pobytu stałego lub czasowego rodziców (bądź samej matki). Podobnie w momencie przeprowadzki rodziny także miejsce zameldowania dziecka ulega zmianie. Trudniejszą kwestią jest jednak wymeldowanie dziecka.
Bywają w życiu sytuacje, gdy potrzebujemy dokonać wymeldowania naszego pełnoletniego syna lub córki. Powody mogą być różne – np. dziecko wyprowadziło się bez wymeldowania lub chcemy pozbyć się go z naszego mieszkania jako uciążliwego lokatora (wraz z eksmisją). W zależności od sytuacji schemat postępowania w sprawie wymeldowania będzie inny. Warto dowiedzieć się, jak postąpić w danym przypadku. Jeżeli po prostu nie dopełniono formalności związanych z procedurą wymeldowania, najłatwiej poprosić o pełnomocnictwo pełnoletniego dziecka do złożenia wniosku o wymeldowanie go. Upoważnienie pozwoli nam załatwić sprawę naprawdę szybko. Gdy jednak uzyskanie go nie jest możliwe, możemy samodzielnie złożyć taki wniosek – jako osoba posiadająca prawo do lokalu (np. prawo własności). Wówczas jednak urząd przeprowadzi kontrolę, czy dana osoba faktycznie opuściła dotychczasowe miejsce pobytu. Jeśli zostanie to potwierdzone, gmina dokona wymeldowania. Gdy jednak chcemy doprowadzić do wyprowadzki syna lub córki, musimy postarać się o sądowy nakaz opuszczenia danego lokalu. Dopiero gdy sąd wyda nakaz eksmisji, możemy skutecznie postarać się o „pozbycie się” uciążliwego lokatora, jakim jest pełnoletnie dziecko. W każdej sytuacji warto pamiętać, że wymeldowanie czy zameldowanie się wiąże się z prawami do lokalu ani z prawem do zajmowania lokalu. Czynności te mają wyłącznie charakter ewidencyjny. Prawo własności, najmu czy możliwość zamieszkiwania są związane z innymi przepisami.
Zobacz również: https://www.odpowiedziprawne.pl/-wymeldowanie-dziecka-z-mieszkania
Wniosek o wymeldowanie dziecka z mieszkania trzeba uzasadnić. Dobrą przyczyną jest fakt wyprowadzki (ze stałym zamiarem braku powrotu) oraz niemożność dalszego zamieszkiwania – prawnie potwierdzona. W praktyce najczęściej syn lub córka po prostu przeprowadzają się w inne miejsce i wtedy rodzice chcą uregulować wszystkie sprawy, więc wnoszą o wymeldowanie dziecka z dotychczasowego miejsca stałego pobytu. Oczywiście należy potwierdzić, że dana osoba już dość długo nie mieszka w naszym lokalu. W takiej sytuacji możliwe jest wymeldowanie nawet bez zgody osoby, której sprawa dotyczy. Jeżeli wyprowadzka miała miejsce niedawno, warto postarać się o oświadczenie, że syn czy córka po prostu zmienili miejsce zamieszkania. Może być też połączone z dokumentem wskazującym na nowe miejsce stałego pobytu (np. umową najmu).
Jak już wspomniano, jeżeli życie pod jednym dachem z dzieckiem jest zbyt uciążliwe (zwykle z powodu nałogu bądź awantur), warto postarać się o nakaz opuszczenia lokalu. Z powództwem o eksmisję występujemy do sądu, jeżeli dziecko uniemożliwia swoim zachowaniem wspólne zamieszkiwanie. Należy udowodnić te zachowania np. nagraniami, dokumentami czy zeznaniami świadków. Odmowa wyprowadzki po uzyskaniu nakazu wiąże się z koniecznością przeprowadzenia eksmisji. Dokonuje jej komornik – proces może jednak być rozciągnięty w czasie, zwłaszcza jeśli dziecko nie chce współpracować. Możemy jednak przyspieszyć te procedury, jeżeli wykażemy np. przemoc domowa. Wówczas w wyrzuceniu kłopotliwego lokatora może pomóc nam też policja.
Bibliografia:
