Kiedy adrenalina może szkodzić - o psychologicznym uzależnieniu od ryzyka i jego wpływie na zdrowie

art. sponsorowany + 08:21, 09.04.2025 Aktualizacja: 08:21, 09.04.2025

Dla jednych skok na bungee to jednorazowa przygoda, dla innych – początek nowej obsesji. Szukanie silnych wrażeń może być ekscytujące, ale co się dzieje, gdy granica między adrenaliną a bezpieczeństwem zaczyna się zacierać? Uzależnienie od ryzyka to zjawisko, które – choć rzadziej omawiane niż inne formy uzależnień – może mieć wpływ na zdrowie psychiczne i fizyczne, a co więcej, prowadzić do zachowań, które z czasem wymykają się spod kontroli.

Dlaczego ryzyko może działać pobudzająco?

Gdy podejmujemy ryzykowne działanie – czy to sport ekstremalny, gra o wysoką stawkę, czy szybka jazda – organizm wchodzi w stan intensywnego pobudzenia. Wzrasta poziom adrenaliny i noradrenaliny, serce bije szybciej, ciało staje się bardziej czujne. Jednocześnie w mózgu wydziela się dopamina, czyli neuroprzekaźnik odpowiadający za przyjemność.

To właśnie ta kombinacja sprawia, że ryzyko potrafi uzależniać. Dla niektórych staje się nie tylko sposobem na przeżycie czegoś intensywnego, ale także ucieczką od nudy, pustki emocjonalnej, lęku czy braku sensu. Z czasem jednak potrzeba silnych bodźców rośnie, a standardowe doświadczenia przestają wystarczać.

Uzależnienie od ryzyka a leczenie hazardu - więcej wspólnego, niż się wydaje

Choć uzależnienie od ryzyka nie zawsze wiąże się z konkretną substancją czy zachowaniem, ma wiele wspólnych cech z innymi nałogami – zwłaszcza behawioralnymi. Osoba uzależniona od adrenaliny może kompulsywnie podejmować niebezpieczne działania, ignorując konsekwencje finansowe, zdrowotne czy społeczne.

Przykładem może być patologiczne uprawianie sportów ekstremalnych, ryzykowne inwestowanie czy gra losowa. Leczenie hazardu często uwzględnia ten właśnie aspekt – silne pobudzenie emocjonalne, którego chory poszukuje, by poczuć, że „żyje”. Tu nie chodzi tylko o pieniądze, ale o cały neurobiologiczny mechanizm nagrody.

Nie walcz sam z uzależnieniem – zyskaj profesjonalne wsparcie na każdym kroku. Profesjonalne leczenie hazardu w ośrodku OPM-MED to nie tylko terapia, to przede wszystkim empatyczni terapeuci, którzy rozumieją Twoją sytuację i pomogą Ci krok po kroku wyjść z nałogu.

Koszty emocjonalne i fizyczne ciągłego pobudzenia

Organizm nie jest stworzony do ciągłej pracy w trybie alarmowym. Przedłużone stany napięcia mogą prowadzić do szeregu problemów zdrowotnych: zaburzeń snu, nadciśnienia, osłabienia układu odpornościowego. Psychicznie objawia się to drażliwością, trudnościami z koncentracją, lękami i epizodami depresyjnymi. Osoby uzależnione od ryzyka mogą również odczuwać chroniczną pustkę w momentach spokoju. Brak silnych bodźców prowadzi wtedy do rozdrażnienia, apatii lub impulsywnego poszukiwania kolejnego wyzwania, niezależnie od ceny.

Czy można żyć bez adrenaliny? Nie, ale warto nauczyć się ją regulować

Nie chodzi o to, by wyeliminować ze swojego życia wszystkie intensywne doznania. Emocje, ekscytacja i odrobina ryzyka są naturalną częścią życia. Problem pojawia się wtedy, gdy tracimy nad tym kontrolę – gdy działanie staje się przymusem, a konsekwencje są coraz poważniejsze.

W takich przypadkach pomoc specjalisty może być nie tylko wsparciem, ale punktem zwrotnym. Osoby zmagające się z uzależnieniem od ryzyka, podobnie jak ci, którzy podejmują leczenie hazardu, uczą się rozpoznawać mechanizmy działania umysłu. To pozwala im nie tylko ograniczyć destrukcyjne zachowania, ale też odnaleźć satysfakcję w mniej ekstremalnym, ale bardziej stabilnym życiu.

Kiedy adrenalina może szkodzić - o psychologicznym uzależnieniu od ryzyka i jego wpływie na zdrowie - Podsumowanie

Adrenalina może mobilizować, dawać energię i radość życia. Ale gdy zaczyna rządzić naszymi wyborami, warto się zatrzymać. Uzależnienie od ryzyka to nie mit ani fanaberia, ale realny mechanizm psychiczny, który może zdominować codzienność. Jeśli zauważasz, że ciągła potrzeba intensywnych doznań przesłania Ci relacje, zdrowie czy finanse – to sygnał, że warto przyjrzeć się temu głębiej. Bo prawdziwe życie to nie ciągły skok na główkę – to umiejętność balansowania między emocjami a rozsądkiem.